Misschien

Er zijn van die woorden waar je vroeger als kind eeuwen over deed om ze goed te leren spellen. 'Misschien' is daar één van. Dubbel s of één s, g of ch... Het viel allemaal niet mee. Gelukkig weten we inmiddels allemaal hoe we het spellen, het is namelijk een veel gebruikt woord in het Nederlands. Maar hoe is dit woord aan zijn rare vorm gekomen?

Mach schien

In andere talen zie je nog goed de betekenis van het woord in het woord zelf terug. Bekende voorbeelden daarvan zijn het Engelse 'maybe' en het Franse 'peut-être'. Allebei betekenen ze letterlijk 'kan zijn/gebeuren'. Maar ons 'misschien' komt nog niet eens in de buurt van 'kan zijn'. Toch is het oorspronkelijk ook zo opgebouwd, namelijk uit 'mach schien'. Dat betekende letterlijk 'mag gebeuren', oftewel 'kan zijn/gebeuren'. Deze hele oude vorm is al in de dertiende eeuw terug te vinden.

Mas-, mes-, mis-?

Inmiddels is dat 'mach schien' wel erg veranderd. Zo werd het 'chsch' geassimileerd in 'ssch'. Ook ontstonden op de eerste lettergreep gemakkelijk variaties, doordat die lettergreep onbeklemtoond was. Het woord ging van 'masschien', naar 'messchien', naar 'misschien'. Dat laatste is mogelijk gebeurd onder invloed van het woord 'misschien' dat al langer bestond, maar een andere betekenis had, namelijk 'gebeuren (van ongelukkige voorvallen)'. Pas in de zeventiende eeuw werd 'misschien' de algemene spelling en dat is het nu nog steeds, helaas voor alle kinderen in Nederland die leren schrijven...